برساخت اجتماعی خودکشی: ارائه یک نظریه مبنایی. امید قادرزاده کوهیار پیری

چکیده این نوشتار به دنبال کاوش در برساخت اجتماعی پدیده خودکشی از منظر اقدام کنندگان به خودکشی در شهر آبدانان است. داده‌های این مطالعه کیفی از طریق مصاحبه عمیق، مشاهده مشارکتی و اسناد و مدارک گردآوری‌شده و از روش نظریه مبنایی برای تحلیل داده‌ها استفاده‌شده است. با کمک روش نمونه‌گیری کیفی، نظری و هدفمند با 8 نفر از مطلعین کلیدی مصاحبه شده تا اشباع نظری حاصل گردد. سرانجام داده‌های گردآوری‌شده در قالب 64 مفهوم، 4 مقوله عمده و یک مقوله هسته کدگذاری و تحلیل‌شده‌اند. 4 مقوله عُمده عبارت‌اند از: گسیختگی خانوادگی، فشار ساختاری، فردیت عقیم مانده و فشار هنجاری. مقوله هسته نیز که دیگر مقولات کُلی را شامل می‌شود مقوله "طرد اجتماعی" است. یافته‌ها بر مبنای نتایج این مطالعه، اقدام به خودکشی برساختی اجتماعی است و به‌مثابه امری بسترمند، نتیجه واکنش‌ها و تعاملات جوانان آبدانانی به فرصت‌ها و محدودیت‌های محیط اجتماعی و فرهنگی است. به‌عبارت‌دیگر، بازسازی معنایی خوانش اقدام کنندگان به خودکشی از چگونگی برساخت پدیده خودکشی، حاکی از آن است که آن‌ها پدیده خودکشی را به‌مثابه واکنش و راهبرد گریزناپذیر به جدایی از جریان اصلی محیط اجتماعی- فرهنگی درک و تفسیر کرده‌اند.